Houtrot en insectenplagen zijn ernstige bedreigingen voor de structurele integriteit van houtmaterialen, dus regelmatige inspecties kunnen helpen om schade in een vroeg stadium op te sporen en corrigerende maatregelen te nemen voordat het erger wordt.
Verwering, insectenplagen en schimmelaantasting hebben allemaal een aanzienlijke invloed op de levensduur van houten woningen. Vooral schimmelaantastingen vormen vaak een grotere structurele uitdaging dan insectenplagen of verwering alleen.
Blootstelling aan vocht
Hout is van nature hygroscopisch en heeft de neiging om een evenwichtig vochtgehalte met zijn omgeving te bereiken. De cellen bestaan uit natuurlijke polymeren zoals cellulose en lignine die water opslaan, zowel vrij water als in combinatie met cellulosemoleculen, waardoor hout kwetsbaar is voor overtollig vocht dat kan opzwellen, kromtrekken en rotten, wat ernstige structurele risico's met zich meebrengt voor elk gebouw waarin het zich bevindt. Daarom moeten er voorzorgsmaatregelen worden genomen om hout te beschermen tegen overtollig vocht omdat dit de structuur van het hout kan aantasten.
Een hoog vochtgehalte in houten balken kan leiden tot rot en insectenplagen, waardoor hun draagvermogen verzwakt en een onveilige werk- of leefomgeving ontstaat voor iedereen die er werkt of woont. Bovendien kan overtollig vocht leiden tot schimmelgroei voor een ongezond binnenklimaat.
Het houtvochtgehalte kan worden bepaald met een elektrische weerstandsmethode of met capacitieve weerstand. vochtmeter met geïsoleerde sondes. Er moeten metingen worden gedaan op meerdere punten in het hout, op zoek naar vochtige plekken waar de droogomstandigheden het slechtst zijn, voordat het gemiddelde van deze metingen wordt berekend om te komen tot vochtgehaltes.
Vochtmeters meten zowel het gebonden (water dat door microfibrillen in de cellen wordt vastgehouden) als het vrije watergehalte, zoals luchtvochtigheid of vloeibaar water in de cellen. Gebonden water verlaat hout wanneer het droogt, wat leidt tot krimp. Wanneer er echter weer vocht in het hout wordt gebracht, vindt er uitzetting plaats - dit staat bekend als case hardening.
Termieten (Oryctidae) en timmermansbijen (Formicidae: Formicinae) zijn twee insecten die hout kunnen beschadigen. Termieten zijn notoir destructieve houtetende insecten die grote structurele schade kunnen aanrichten. Timmerbijen geven de voorkeur aan ongeverfd hout als nestplaats; het herhaaldelijk nestelen gedurende generaties kan leiden tot aanzienlijke schade aan het hout en het falen van de constructie.
Besmet hout kan dienen als voedsel voor houtvernietigende kevers zoals de werfboorkever, die zich voedt met begraven hout op kustlocaties en nutsbuizen vormt van zijn nest naar funderingen.
Insectenplaag
Insectenplagen veroorzaken onherstelbare schade aan structuren en kunstvoorwerpen. Ze kauwen door hout, scheuren papier en lijm, eten stoffen en voeden zich ermee. De meeste aantastingen vinden plaats op donkere en afgelegen plekken en de tekenen zijn onder andere knaagsporen, vliezen, uitwerpselen of eiafzettingen.
De omstandigheden in een gebouw kunnen ook van invloed zijn op de vatbaarheid voor insectenplagen. Een vochtige omgeving kan insecten afschrikken door hun lichamen gedurende langere tijd vochtig te houden en zo het uitdrogen uit te stellen; aan de andere kant gedijen veel plaagdieren op vochtige plaatsen, die hen voorzien van essentiële waterbronnen om te overleven.
Drooghouttermieten (Reticulitermes) tasten gewoonlijk elektriciteitspalen, loodsen en stapels timmerhout in houthallen aan; ze kunnen ook binnendringen in huizen door spanten, nokpalen, bekledingspanelen en deur-/raamkozijnen aan te vallen. Andere houtboorders zoals Ptinidae of Dermestidae kunnen ernstige schade veroorzaken aan houten materialen.
Constructiehout lijkt misschien een onwaarschijnlijk thuis voor insecten, maar toch hebben veel soorten van verschillende ordes zich hier thuis gemaakt. Schimmels zijn cruciale voedingsbronnen die de ontwikkeling van insecten ondersteunen; insecten zijn er ook sterk op aangewezen als schuilplaats.
Rottend hout trekt insecten aan omdat het ze voorziet van vocht en voedingsstoffen die ze nodig hebben om te groeien, terwijl het tegelijkertijd knaagdieren en vogels aantrekt als ongedierte.
Musea kunnen ongedierte voorkomen door ervoor te zorgen dat opslagruimtes en kisten goed geventileerd worden en door het gebouw goed af te dichten om binnendringen van water en schimmelbederf te voorkomen.
Een geweldige manier om insectenplaag in collecties is ze op te slaan in luchtdichte containers die bewaard worden bij een relatieve vochtigheid van minder dan 65%. Museummedewerkers moeten opgeslagen collecties regelmatig inspecteren op tekenen van aantasting, zoals knaagsporen of uitwerpselen.
Insecten kunnen musea binnendringen via ventilatieroosters en rioolbuizen, voorwerpen die bezoekers in bruikleen hebben gegeven, koopwaar die ze in bruikleen hebben gegeven of koopwaar die als koopwaar wordt verkocht. Het risico op een insectenplaag kan worden verkleind door de locatie te saneren en in quarantaine te plaatsen en door de insectenactiviteit te verminderen met insectendodende behandelingen.
Schimmelgroei
Schimmels zijn natuurlijke afbrekers van hout en leveren een belangrijke bijdrage aan het recyclen van voedingsstoffen in bossen en andere omgevingen, terwijl ze ook dienen als indicatorsoorten voor initiatieven op het gebied van natuurbehoud. Helaas kan hun vermogen om hout af te breken ernstige problemen opleveren voor huiseigenaren.
Schimmelgroei in huizen is niet alleen ontsierend, maar kan ook componenten vernietigen die houten balken en houtsoorten sterk en veerkrachtig maken - zoals droogrot. Schimmel voedt zich met de vezels die hout zijn sterkte geven, maar ook met andere materialen zoals beton, pleisterwerk en mortel. Het is dus belangrijk om de oorzaak te begrijpen en de aanwezigheid ervan te herkennen om de verspreiding ervan te voorkomen.
Alle rotschimmels hebben voldoende vocht nodig om toegang te krijgen tot de polymere bestanddelen van hout en deze af te breken. Schimmeldraden beginnen door gebruik te maken van onderling verbonden houtcelwandputjes tussen cellen om van de ene cel in de andere te groeien en uiteindelijk de kern binnen te dringen en deze te omringen met een ECM (extracellulaire matrix).
Terwijl deze structuren zich uitbreiden, stoten ze verschillende metabolieten uit om geselecteerde polymere componenten van hout te depolymeriseren en verteren. Door de complexe chemische samenstelling van de ligninepolymeren van houtcellen vormen ze echter een uitzonderlijke uitdaging voor organismen die op zoek zijn naar energie uit deze bron; alleen schimmels die strategieën hebben ontwikkeld om deze weerstand te overwinnen, kunnen deze polymeren effectief bereiken en afbreken.
Bruinrot, witrot en zachtrot worden vaak apart geclassificeerd op basis van het uiterlijk in beschadigd hout; deze drie cellulose-afbrekende schimmels behoren echter eigenlijk tot één groep en hebben allemaal een affiniteit voor het metaboliseren van polymere bestanddelen van hout via verschillende methoden.
Inzicht in hoe schimmels hout aantasten kan ontwerpers helpen bij het ontwerpen van constructies die de tand des tijds doorstaan, omdat het inzicht geeft in schimmels die het hout aantasten en de eigenschappen ervan uitbuiten. Bovendien moet een effectief ontwerp de blootstelling van hout aan overtollig vocht beperken door een effectieve selectie van natuurlijk duurzaam hout of impregnatie met chemische biociden. Er moet echter meer onderzoek worden gedaan naar de ontwikkeling van coatings met langdurige prestaties die zich beter aanpassen aan het uitzetten en krimpen van houtoppervlakken, zodat schimmels het niet kunnen aanvallen en exploiteren.
Rot repareren
Voordat je een beslissing neemt over het vervangen of repareren van houten constructies, moet je eerst de ernst van de schade beoordelen. Als een schroevendraaier bijvoorbeeld gemakkelijk het aangetaste hout binnendringt, duidt dit op een verzwakking die vervanging noodzakelijk maakt - zoals vensterbanken, deurkozijnen en vloeren met aanzienlijke rotting die de structurele integriteit in gevaar brengt; vervanging moet in deze gevallen over het algemeen de voorkeur krijgen boven reparatiepogingen; tenzij beperkte rotting alleen een geïsoleerd deel heeft aangetast dat het onderdeel nog steeds ondersteunt, kan reparatie nog steeds een optie zijn, afhankelijk van de ernst van de schade.
Houtrot herkennen en er snel op reageren is van cruciaal belang voor het behoud van de gezondheid, de bescherming van de structurele integriteit en het esthetische uiterlijk van houten constructies, terwijl tegelijkertijd de waarde en verkoopbaarheid van houten voorwerpen toeneemt. Bovendien kan het nemen van proactieve maatregelen tegen de gevolgen ervan dure reparaties en mogelijke aansprakelijkheidsclaims van bedrijven besparen.
Natrot kan behandeld worden door de bron te verwijderen, terwijl bij droogrot het aangetaste hout en de sporen verwijderd moeten worden en behandeld moeten worden met een schimmeldodend middel om verder verval tegen te gaan. Na het herstel moeten er ook conserveringsmiddelen worden gebruikt om de duurzaamheid te verhogen en het risico op toekomstig bederf te verminderen.
Projectontwikkelaar van commercieel vastgoed werd gedwongen om kostbare juridische kwesties aan te spannen en omzet te verliezen nadat houten gevelbekleding en skeletbouw van de gebouwen had te kampen met uitgebreide rotting, waardoor kostbare reparaties nodig waren en kopers zich zorgen maakten over de veiligheid. Een jachthaven kreeg ook te maken met kostbare rotting van dokken en palen, waardoor structurele zwakheden aan het licht kwamen die risico's opleverden voor klanten en de veiligheidsmaatregelen voor gasten verzwakten.
Rot voorkomen De sleutel tot succesvol houtbehoud is goed onderhoud en regelmatige inspectie van alle houtconstructies die zich bevinden in gebieden die blootstaan aan vocht. Door vochtproblemen direct aan te pakken, water weg te leiden van constructies, houtsoorten te kiezen die ontworpen zijn voor contact met de grond en regelmatig schoon te maken en af te dichten, kan de levensduur worden verlengd en het risico op blootstelling aan vocht en schimmels worden verminderd. Bovendien helpt een goede ventilatie van zolders en kruipruimtes ook om droge omstandigheden te creëren, waardoor het risico op rotting afneemt.
