Domy drewniane w Anglii – krótka historia
Pierwsi mieszkańcy Anglii i wielu imigrantów z innych krajów budowało swoje drewniane domy w Anglii z lokalnie dostępnych materiałów. Niektóre z nich były domami dla samotnych osób, inne zaś dla rodzin. Jedna rodzina była właścicielem ziemi i na niej mieszkała, druga natomiast mieszkała w wynajętym mieszkaniu na tej samej posesji. Domy te nie były obciążone hipoteką i nie miały być nieruchomościami inwestycyjnymi. Było zupełnie odwrotnie; były to domy dla „pierwszej rodziny”, czyli najemców, którzy utrzymywali się z tego, co zbudowali. Dopiero później ludzie zdali sobie sprawę, że możliwości zarabiania na domach na tego typu inwestycjach są nieograniczone.
Pod względem wielkości i kształtu przeciętne drewniane domy w Anglii były niczym więcej domki z bali. Dzieje się tak dlatego, że domy pierwszych osadników były rozproszone po rozległym obszarze. Każdy kraj ma swoją niepowtarzalną kulturę, w rezultacie budynki wznoszone w Anglii nie różniły się od nich. Na przykład kolonie północno-brytyjskie były skoncentrowane w północnej Anglii, podczas gdy kolonie południowo-brytyjskie były rozproszone wzdłuż południowych wybrzeży. Granice między dwiema grupami kolonii nie zawsze były jasne, w wyniku czego istniało wiele sporów co do tego, która grupa posiadała co.
Kiedy Anglicy osiedlili się i zbudowali swoje domy, pozostawili po sobie wiele artefaktów, które można datować nawet na XIII wiek. Należą do nich drzwi, belki, kominki, ściany, spichlerze i skrzynie do przechowywania. Wszystkie te elementy mówią nam o życiu, kiedy te domy były budowane. Mówią nam także o typach rodzin, które żyły w tych wczesnych społecznościach. Rodziny te zazwyczaj składają się z żony, dwójki lub trojga dzieci i być może kilku służących lub pracowników.
W wielu z tych wczesnych społeczności dzieci same pomagały w budowie drewnianych domów. W miarę dorastania dzieci przejmowały coraz więcej obowiązków, takich jak wynoszenie śmieci, rąbanie drewna i przynoszenie zapasów. Możliwe, że drewniane domy nie były wystarczająco duże, aby zaspokoić potrzeby wszystkich, dlatego zastosowano inne materiały. Na przykład do budowy podłóg i ścian używano cegieł, a do pokryć dachowych używano słomy.
Wraz ze wzrostem populacji tych drewnianych domów w Anglii, potrzeby ludzi uległy zmianie. W następnych latach rząd zachęcał do budowy większych domów. Dokonano tego, aby stworzyć więcej ośrodków miejskich i złagodzić przeludnienie w wielu miastach w całej Anglii. Do rewolucji przemysłowej większość ludności miejskiej mieszkała w dużych domach zbudowanych z cegieł lub innych solidnych materiałów.
Jest jeden interesujący fakt dotyczący tych drewnianych domów w Anglii. Wiele z nich zostało uznanych za biura przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Anglii. Te drewniane domy w Anglii zostały stworzone jako przestrzenie biurowe, aby klasa robotnicza miała miejsce zostać. Ta przestrzeń biurowa byłaby oddzielona od mieszkania rodzinnego. W ten sposób zaczęła się czuć klasa robotnicza, jakby miała własny dom z dala od rodziny. Wiele z tych drewnianych domów w Anglii nazywano także „domami z bajki”, ponieważ tak wielu pracowników w Anglii postrzegało swoje domy.
Opis „bajkowy” pokrywa się z prawdą o tym, jak te drewniane domy w Anglii były postrzegane przez ich właścicieli. Postrzegano je jako oddzielone od reszty rodziny, a zatem miejsce, w którym ludzie mogli spędzać wolny czas. Były też dość przytulne ze względu na charakter swojej konstrukcji. Budowano je zazwyczaj na wsi lub na wsi. Mieszkańcy tych obszarów wiejskich często nie mieli luksusu nowoczesnych technik hydraulicznych i kuchennych.
Chociaż ówczesny styl życia na wsi był modny i przytulny, czasami może to być wadą. Ponieważ ludzie spędzają tak dużo czasu poza tego typu domami, oczekuje się, że będzie brakować dobrych praktyk zwalczania szkodników. Często rodzina próbowała zastosować podstawowe metody, takie jak ugaszenie pożaru lub wywieszenie liny. Chociaż metody te są nadal stosowane, zaletą posiadania drewnianej rezydencji w porównaniu z innymi typami jest to, że nie musisz się martwić robakami.